Hiç bir..

Hiç bir güneþ, Batý’dan doðup beni sýrtýmdan vurmadý.
Aktýðý yönden geri dönmedi ýrmaklar pusulalarýný þaþýrýp.
Hiç bir Ay, geceyi býrakýp aydýnlýða doðmadý karanlýða sýrtýný dönerek.
Yýldýzlar, Güneþ’le ihanet etmedi Ay’a sarýnýn þehvetine raðmen.
Toprak ta özenmemiþti zaten kendinden çok yüksek olan göðe eriþmeye.
Ve hiç bir damla yerden yükselmemiþtir gökyüzüne, topraðýn hasretini unutarak.
Evler kanat çýrpýp yükselmemiþtir kuþlarý kýskanarak yükseklere
Kaldýrým taþlarý sýnýr çizmemiþtir bulutlarýn özgürlüðüne.
Aðaçlarýn kökleri dans etmemiþtir rüzgarla yapraklarý yere gömerek.
Ve hiç bir ekmek buðdaya dönüþmemiþtir ýsýrdýðýmýzda
Geri akmamýþtýr gözyaþlarýmýz lakrimal bezlerimize
Kaðýt aðaca dönüþmemiþtir üzerindeki mürekkepten utanarak
Çiçek rengine raðmen tohuma geri sýðýnmamýþtýr
Terimiz alnýmýza sokulmamýþtýr tekrar karþýlýðýný alamamanýn piþmanlýðý ile..
Nefes almadan önce nefes vermemiþizdir.
Bastondan emziðe geri dönmemiþtir hiç bir canlý.
Ve..
Ölümden yaþama yürüyen olmamýþtýr belini doðrultarak.

Zin Viyan
Sosyal Medyada Paylaşın: