nasýl kocaman gelirdi hayat kapýsý toprak eþiðinden girerken içeri sap saman piþirilen bazlama kokusu yakardý genzimizi, ilk adýmda
kimler sýðmazdý ki bu hayata serilirdi bir kýyýya büyükçe yaygý çuval çuval patlýcanlar, kadýnlar ayrý bir yeri vardý hepsinin çevrelenir oturulurdu dökülürdü ortaya patlýcan ses sese karýþýrdý emek emeðe yürek yüreðe!
kimi usta kimi çýrak iþinde söz de usta iþi, iþ de býçak bilelenir söz bilelenir sevgi bilelenirdi
unutulmaz günlerdi sanki gül dökülürdü ortaya her gülüþ bir güldü her söz bir adýmdý yarýna halep oyulur toprak evin damýna serilirdi sayýlýrdý halepler hayata inilir söylenirdi
yaþayanlarý ölenleri düþündüm kim kaldý hayatta eski gülünü yitirmeyen
sustum..
19. 11. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.