Sabahı Getirdi Gözlerin

Sabahý Getirdi Gözlerin
Þehrin ýþýklarý yandý, çöktü gece,
Ay parladý, yýldýzlar ýþýl, ýþýl…
Sen, ‘sevdam’ utandýrdýn gökyüzünü,
Güneþ gibi sabahý getirdi gözlerin.

Tan vaktini sen aðartýn,
Gecenin-gündüze hasretini sen bitirdin.
Evrenin içindeki tek bir dünya gibi,
Ben de kalbinin kuytu bir köþesine saklandým.

Sevdam diye nefes alýr, sevdam diye nefes veririm,
Ya sen olmasaydýn sevdam, ya sen olmasaydýn.
Gözyaþlarým yetebilecek miydi acýlarýma,
Ben, ben olabilecek miydim sevdam

Sen dert ortaðým, mutlu olma sebebimsin,
Güneþin bulutlara merhameti gibi,
Sözlerin þefkatle okþar yüreðimi.
Sen aþksýn, aþkýn somut bir delili.

Hasretim öyle büyük ki sana,
Bir ömür seninle yaþamak, yetmez bana.
Dünyamdan öte ahirim olur musun?
Ýster cennettim, istersen cehennemim ol
ama benim ol.

Sana sevgim ki i mgeleri tüketen,
Þairleri susturan, gönlümün ateþiyle,
Beyaz sayfana izler býrakan,
Allah’ýn Rahmetidir.

Sosyal Medyada Paylaşın: