Gir Kafesine Bülbülüm

Gir kafesine bülbülüm,
Sen kafesinde ötmeye mahkûmsun.
Yalnýzlýðýna kim dem tutar.
Herkes neþesine sanýr ötüþünü.
Oysaki ben bilirim senin ayrýlýk þarkýlarýný.

Bülbül misali yaþýyorum seni,
Sen deðil, ben sana uzaðým.
Bülbül uçup gelemez, sadece feryat eder ya,
Ben de feryat ederim ancak dizelerime

Ben de kopmak, gelmek istiyorum sana,
Ellerim kollarým baðlý, düþüncelerim bile tutsak.
Dön yemininden günahýn bana yazýlsýn.
Etme ne olur, incitme senden bu mahrum sevdamý,

Gülüþlerini baþýma taç yaptýðým,
Ateþ aldý yürek, figaným aðýr.
Ayrýlýðýn korkulu, rezil bir düþünce,
Yalnýzlýðýnla rüsva etme beni, etme ne olur.

Ben seni yaþýyorum umut, umut,
Peltek, peltek hayallerle…
Sen beni unutursan, bende kendimi hatýrlayamam.
Kaybolurum izbe sevda yollarýnda.

Etme ne olur, býrak senle atsýn kalbim,
Yazýktýr acý çekmesin, þilep sýzlýyor yaramdan.
Cefasý yeter yüreðin,
Ver elini bana, sefa sürsün.

Bil ki ey sevgili, senle her günüm bir cennet,
Yokluðun sanki bedenime düðümlenen arîn.
Senden b/aþka çare yok bana,
Etme bitir sürgünümü
Sosyal Medyada Paylaşın: