Sen’li düþlerdi aslýnda beni yaþatan … Yokluðunda kurgulamýþ olduðum SEN’’le mutlu bir hayatým vardý… Hergün benimle uyanýyor, günüme anlam katýyordun … Ben içimde yaþarken SEN’i, kim bilir sen ne yapýyordun ? Ýçimde kurgulamýþ olduðum SEN’le yaþarken çýktýn bir gün karþýma… Gözlerinin gözlerime deðdiði o an titredi tekrar yüreðim … Hissediyordum; içimdeki ‘’SEN’’ kýskanýyordu beni ve yüreðimdeki yerini… Aldatmýþ gibi hissediyordum içimdeki ‘’SEN’’i… Senden sonra günlerce konuþmadýk içimdeki ‘’SEN’’le… Ve o yine tam düþerken tuttu ellerimden… Ne olursa olsun býrakmam seni diyerek fýsýldadý yüreðime… Ve aslýnda mutluyduk biz, sana yer yoktu hayatýmýzda … Ne olur sende çýkma bundan sonra karþýmýza…
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakanuludag Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.