Bazen sevmek yetmiyordu iþte… Ne kadar severseniz sevin, gitmek için bir bahane bulunuyordu hep.. Gitmek isteyen kiþi o gidiþi, baþlarken koymuþtur zaten kafasýna… Sen ne yaparsan yap o gidecektir sonuçta… Ne yazýk ki her gidiþ piþmanlýðý da getiriyor beraberinde… Küçük görüp hýrpalayarak çýktýðýn o kalbe, dönüyorsun yine… Ama bu dönüþün, o eski kalbinde yok olduðunu gösteriyor nihayetinde… O sevgi dolu kalbin artýk olmadýðýný; O aþktan adamýn öldüðü gerçeðini de görüyorsun iþte…
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakanuludag Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.