KALDIRIMLARDAKİ ANILAR

Okuyup düþünmek gelir içimden.
Söyleyemem düþündüklerimi
Neden mi onu hiç sorma.
Adýmlarým alýp götürür beni gideceðim yere nasýlsa
Zaten kaldýrýmlarda aþina bana.
Bir ayak seslerim karanlýkta sessizliði bozar.
Birde sensizliðe söylediðim þiirler.
Ha sen bunlardan habersizsin nasýlsa.
Eskiden ikimiz yürürdük onca yolu birlikte.
Artýk bir baþýma arþýnlýyorum oralarý.
Ýçim acýyor susuyorum.
Haykýrmak geliyor içimden yapamýyorum.
Sonra sonra kaldýrýmlardaki ayak seslerim karýþýyor geceye.
Ritmi bozuk bir saz gibi anlamsýzlaþýyor sesler.
Bak görüyor musun bilmem yine yaptýn yapacaðýný.
Hem kaldýrýmlar da eskisi gibi deðil artýk
Onlarda zamana uymuþ biliyor musun.
Ayný insanlar gibi vefasýzlaþtýlar
Bak okudum yine duvar yazýlarýný.
Eskisi gibi tat vermiyorlar.
Niye mi?
Vallahi hiç bilmiyorum.
Bundan sonrada öðrenmek istemiyorum.
Ara ara geçerim buralardan eskiyi yad etmek için
Oturup düþünürüm sýrasýyla her þeyi.
En çokta seni.
Az gülümserim kendi kendime bir zaman.
Sonra
Sonrasý iþte düðümlenir boðazýma bir þeyler.
Susarým ayaklarým adým atmaya mecalsiz.
Omuzlarýmda onca yük.
Ah ulan diyorum.
Sonra neyse ile avutuyorum kendimi.
Kaldýrýmlarda baþlayan gece yolculuðu biterken.
Aklýmda kalanlarý yazýyorum duvarlara.
Okunsun diye.
Hani okudum ya yazdýklarýný.
Okursun belki sende bir gece.
Kim bilir.

Sosyal Medyada Paylaşın: