hep seninle
Maviye hüzün yakýþmýyor/
yakýþmýyor gri sular altýnda çýðlýk kalbin alevine...
çünkü;
yaþamla ölüm arasýndaki intiharlarýn özlem gibi yüzünde karasevda
kalem çalarken kimse hatýrlamýyor adýmý
sahi kaç yýllar yalnýzlýðýma oturan bahar,bademler açarken
karbeyaz kuþlar düþüyor tenine
gece yarý uykuda elini tutarken
bulutlar uçtu saçlarýmdan
her sabah böyle
umudu rüzgarýn elinden tutmak
diyorum
kalksýn þu musibet is
inancýmýn alýnterinden
içinin kuytusunda sakla beni
orada dizlerine baþýmý koyup uyuyacaðým
özlemlerin zamanlar doðuracaðý
ölmelerim var
çürürse çürüsün
ayrýlýða ne derse ses
çehreme ay doðarken
seviyorum seni
duygulardan çýkan hicranýn ýrmaðý
bakýþý gül sesli,gülüþlüm
fotoðraflarýnda yaþadýðým ikindiler
þehir uyurken çoðalan daðlar
aðzýmda ince harfli sen var
yüzümdeki daðýnýklýk kendine yasladý sevdayý
kaldým!
yalnýzlýðýmla karþýladým seni
fala da inanmam üstelik
ilahi bir müjdenin ucunda
kuþlarýn dilini öðrenir
müebbet sürgünün sonsuz beyazlýðýnda
çýrýlçýplak lekesiz kent gibi
seni beklerim
anýlarýn taþýdýðý kavuþmalar korkunç güzel...
ki,
cehennem cennete yürürken
ölümün yüreðinden menzili süzdüler
uzandým yanýna
beraber aðlamak
beraber öpüþmek
her þey biraz uzunken
uzan yanýma
ýþýðý söndür
eskiyelim
beraberce
dilim küfre düþmeden
elinin sanatýndan düþler kuralým
hep seninle
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.