ve ben
gözlerine dökülüyorum gezden
usulsüz bir türküde söylenen
sahipsiz bir dörtlüğüm
bitmemiş ödevlerim
kasım gelmeden üşüyen gülüşlerim
çitlembik tadında özlemlerim var
kanatlarım göç yollarında
ne zaman gökyüzüne baksam
umut çöker gözlerime
aslında zor olan
sensiz yürümek
yoksa
uçarım seninle Karadeniz’den Akdeniz’e
fevkalade değil
meçhulüm faili müebbetlerde
şimdi
yok bir şeyim
ihtimallerinden bütünlemedeyim
dar sokaklarında umudu bekler yüreğim
ellerimden tut
kuşlara yem at
ya kulaklarıma bir masal fısılda
yada esir al yüreğimi Köroğlu’nda
oralarda
seni çok sevdiğimi söyle
Kasım/2017/Antalya
Sıtkı ÖZKAYA