ŞİMDİ SOLMALIYIM İZNİNLE...
Kuru sýký bir tebessüm hatmediyorum özürlü güncemde;
Ben muafiyetli bir tekerleme arz ediyorum bu kez
Ama sen özürlü bir heyelan
Yine açan gonca misali
Gülümsediðine dair olmalý her þiir.
Þaibeli bir aþkýn kucaðýnda;
Yüreðin yorgun teranesinde
Buruk bir isim iken zikredilen
Yine harfi harfine
Belki de süzülen gözden sadece üç beþ dize.
Ne yapayým, sevgili?
Aþk tadýndayým her gece;
Görünmezliðin þeceresinde
Yetim bir dize kadar da týknefes
Gelen ilhamý yok sayamadýðým
Son gizeme bile þerh düþmeyi
Ýhmal etmezken Tanrý.
Yüreðe kuvvet, dercesine her yeni gün
Ve aþka biat ederken þiir þiir serildiðim
Þairane deðil de þirin bir tebessüm kondurduðum
Sanma ki en asýk yüzlü güfteyim
Gün ve gece.
Bu da yetmezmiþ gibi
Görünmezliði giyinen bir hikâye kahramanýyým
Yine yazdýðýma delalet,
Yine olmasa da fýtratýma ihanet.
Ah, ben, kursaðýnda ne sitem ne yalan,
Ah, sen, sözcüklerin kýsrak bildiði
En cahil aþký da giyindiðim uðruna;
Sevip sevip de taþtýðým hangi kelamsa
Yine izini sürdüðüm,
Yine özrümü sunduðum
Yine sýnanmayý meziyet bildiðim ve
Az sonra ölümü çaðýrmakla da eþ deðer
Yine sensizlik ile sýradan geçerken bunca acý
Üstelik hükmü kayýp bir kimlik deðil de
Þairin giydiði en yalýn ve masum giysi yine
Yüreðe teyelli bunca sözcük;
Sevdaya ayarlý her saat baþý
Bir de gönül gözünden hallice
Sükûtu da derleyip hece hece.
Kaydýndayým belki de kaybýnda;
Anmaktayým ar’dan yana yok iken tek þikâyetim
Arþý alaya çýkan cümle tadýndayým belki de:
Hem de en gizli özne
En yetim yüklem
Bil ki sýfatlarla da yok asla iþim
Hele ki özümde sevgiyi meþk edindiðim;
Yüreði surelere serdiðim
Sandýkça sarmalýnda yoksunluðun
Vardýkça akýbetine
Ýçinde zaman zaman olmasa da hakkaniyet.
Fýtratýn en fakir kulpuyum,
En aciz de kuluyum evrenin
Olsam da sevda tadýnda nazarýnda bunca sitemin
Yansam da bölündüðüm hecelerde
Tutulan bir tutanak deðil de
Tutuklu kaldýðým þunca kelamý yok saydýðýn
Yoksunluðun birincil kaidesiyim hem de
Ayan beyan bunca cesaretim
Yine dünleri çoktan gömüp
Hali hazýrda yeni yetme bir yürekte asýlý kalýp
Ve kalýbýmý bastýðým þu pervazýnda
Hangi yürekse nefreti barýndýran
Uzak dursun benden
Ve aþkýn asaletinden,
Deme hakkýmý bile alamazken evren sicilimden.
Varsýn en deli ferman olayým
Belki de edindiðim deðil de eklediðim
Her acýyý mumla ararken gün geceye ermeden
Þimdi solmalýyým izninle
Sonlandýrmalýyým bariz bir acý olsa da:
Hem de yeniden açmak ve doðmak adýna
Ýzin ver de öleyim üç beþ saat
Topraðýmý sulasýn melekler gözyaþýnla
Sadece senlik bir meziyet
Aslýma ne zaman ettim ki ihanet,
Deme hakkýmý kullanýyorum
Yine açmaya aday bir gül tadýnda
Sarýldýðým kollarýnda umudun salkým saçak
Þiar bildiðim hüznü de unutmak adýna
Belki de kayda deðer olmadým asla
Ne senin gözünde
Ne de evren yüklenmiþken bunca laneti
Þu ufacýk yüreðime
Hem de ne için?
Üstelik cahil cesareti bir i mge olmalýydým ölüm öncesi
Zannýmca geçiþtirdiðim ölümlü bir tefrika aslýnda
Yazmak ve yaþamak arasýnda kala kaldýðým
Þunca zamaný sunmuþken Yaradan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.