DÜŞMÜŞKEN YOLUM UMUT TEZGAHINA...

Körebe oynadýðým sarnýçta,
Gök kubbenin de þavkýna münhasýr,
Deme kaygýmdan uzak denden çektiðim
Dün mizaçlý ikbalim:
Yine pek bir pejmürde aklýmýn yarýmadasý
Kurtarýlmayý bekleyen lahitinde
O þaibeli þarký.

Kinin de meþrebin de kayda deðer uzaðýnda,
Sarmalýnda hidayetin artýk hangi ara duraksa:
Belki de bir sevi dilinden yoksun
Belki de ertelemeyi maharet bildiðim
Ellerinde yarýn mizaçlý güftelerin
Sonralarýma þerh düþtüðüm
Kayýp bir þiirin de naif seyri
Yine akýl dýþý
Ve zorba bir ahkâm ve yine
Sýra dýþý
Baþtan ayaða pejmürde
Ýçimde ne ise þakýyan.

Bir söyleyip bir susmayý bilmeden
Akýl dýþý serenadýnda gök kubbenin
Her saðanaðý yine rahmet bilen
Demenin de ötesi kavuþmak aþkýna
Gök mizaçlý yüreðin de kapýlýp ihtiþamýna
Ve ben- merkezli sirayetin yetim düþmüþ
Hangi i mgesiyse satýr baþý.

Durduk yere yazmak ne haddime, demenin de bedeli
Olsa olsa hele ki;
Sað gösterip solda yamulmuþ bin bir hece,
Senden ayrý senden gayrý
Bir de iflah olmaz bir aþkýn pençesinde iken
Yine gömdüklerime layýk gördüðüm
Mezar taþý.

Sanrýlardan geçtim madem
Kýblemde hep mi hüzün hep mi sitem?
Diyen kargacýk burgacýk bir þiir müsveddesi
Sanýrým dibi yanmýþ bir de kafiye özentisi
Dýþ mihraklý bir hikâyeden çýkýp da yola
Derlediðim, dertlendiðim
Dümdüz yassý ada misali
Edindiðim her izlenim;
Yine kývancýn mercii,
Yine göklerin kýskandýran miri
Hangi kuvvetse
Yine gönlün de refahýna,
Ferahýna katýk sayýsýz surede
Dilim döndüðünce
Ettiðim her duayý kabul görse keþke.

Yine Ýlahi Gücün tutanaðýnda bir mazlum,
Satýrlarý kalýp,
Hayatý da yargý ile dolu
Hele ki içli dýþlý sevgi denen basireti baðlanmýþ olmaktan
Çok öte
Sevmeyi þiar edindiðim
Þu savunmanýn kendimce bir lehçede
Büyüttüðüm çocuklarým kadar da kutsalým.

Yine dingin ruhun özlemi,
Yine bilinmezin de neferi
Benden ziyade bize uzanan,
Senden ziyade sizli bizli öðeleri katýk yapýp da ömre
Sonramý uyuttuðum sarmalýnda;
Kalbimi avuttuðum derdin de kabzasýna
Attýðým sayýsýz çentik;
Gönülden gönle sunumu hangi þiirse
Yine dilimde ölümüne sevda;
Zamandan ve mekândan ayrý düþmüþ
Þahsýna münhasýr;
Uyutulduðu ve unutulduðu zahir
Hele ki deminde özlemin
Bir de kývancýnda rahmetin
Ölümüne dertli
Sevdikçe bulduðum da tek teselli
Yine yürek pazarýnda
Düþmüþken yolum umut tezgâhýna…

Unutmalý demektense uyuttuðum
Onca hece
Hele ki debdebeli aþklardan çýkýp yola
Varmayý unuttuðum o kayýp mecra.


Sosyal Medyada Paylaşın: