Ýnce bir yaðmur her þeyi ýslatmýþ, çok hafiften, ve sessizce. Hâlâ az bir yaðmur yaðýyor. Aðaçlarýn altýna çýkacaðým. Yalýn ayak, ayakkabýlarýmýýn lekelenmemesi için.
Yaðmur ilkbaharda çok hoþtur. Islak çiçeklerle yüklü dallarýn beni sarhoþ eden güzel bir kokusu vardýr. Aðaç kabuklarýnýn nazik teninin güneþte parladýðý görülür.
Heyhat! Yerde ne çok çiçek var! Düþen çiçeklere acýyalým. Onlarý süpürmemek ve çamura karýþtýrmamak ama onlarý arýlar için saklamak lazým.
Pislik böcekleri ve sülük salyangozlarý su birikintileri arasýnda yolu geçiyor; Onlarýn üzerlerine yürümek, ne de gerinen ve gözkapaklarýný kýrpan yaldýzlý kertenkeleleri ürkütmek istemiyorum.
Pierre Louys (1870-1925) Çev. Sunar Yazýcýoðlu
Þiirin aslý:
La pluie,
La pluie fine a mouillé toutes choses, très doucement, et en silence. Il pleut encore un peu. Je vais sortir sous les arbres. Pieds nus, pour ne pas tacher mes chaussures.
La pluie au printemps est délicieuse. Les branches chargées de fleurs mouillées ont un parfum qui m’étourdit. On voit briller au soleil la peau délicate des écorces.
Hélas ! que de fleurs sur la terre ! Ayez pitié des fleurs tombées. Il ne faut pas les balayer et les mêler dans la boue ; mais les conserver aux abeilles.
Les scarabées et les limaces traversent le chemin entre les flaques d’eau ; je ne veux pas marcher sur eux, ni effrayer ce lézard doré qui s’étire et cligne des paupières.
Pierre Louys
Sosyal Medyada Paylaşın:
sunar yazıcıoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.