Gözlerine baktýðýmda zaman duruyor zannetmiþtim. Meðer zaman, acý çekerken geçmezmiþ. Bu kalbim seninleyken hep atar sanardým. Oysa senin acýndan can çekiþirmiþ.
Beni ilk kez gördüðün gün en güzel gündü hani. Halbuki yalanmýþ, sevmemiþsin azcýk beni. Kaldýramýyorum bu yükü, tanýmamýþým hiç seni. Yetmedi mi çektiðim bunca acý, yakmadý mý kalbini.
Þimdi baþýmý duvarlara da vursam yok fayda, Aþkýný doya doya yaþayan yok mu hiç dünyada. Acý veriyor artýk el ele yürüdüðümüz yollar da Senin ismin yazýyor, kalbimdeki kanayan yaramda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
nisan güneşi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.