Aşk Kanseri

Caným hiç bu kadar acýmamýþtý.
Her olumsuzluðun karþýsýnda,
Bardaðýn dolu tarafýnda bakmayý bilsem de,
Bizim bardaðýmýzda bir damla bile yoktu.
Ýhanet vardý, nefret vardý.

Adý aþk olan acý bir filmdi sanki.
Kalplerimize atmayý unutturan,
Her gün daha da acýtan illetti.
Çaresi yoktu, yarasý ise derin.

Bunlarý yaþamayý hak etmemiþtik.
Tek suçumuz sevmekti belki de.
Evet, çok sevmiþtik.
Ölesiye aþýk olmuþtuk gözlerimize.
Birbirimiz için yaþýyorduk.
Ve þimdi birbirimiz için ölüyorduk.

Aþkýn kurbanlarýydýk sen ve ben.
Yaramýz öyle bir kanýyordu ki,
Bir gün kansýzlýktan öleceðimizden emindik.

Kansýzlýk aþksýzlýktý aslýnda.
Yanlýþ aþkýn yaralýlarý bizlerin imtihanýydý.
Nefeslerimizi kesen,
Yaþarken öldüren aþk kanseriydi..
Sosyal Medyada Paylaşın: