Paramparçayım

Beni kolum kanadým kýrýk býraktýn.
Bir an da gittin, hiç hazýr deðilken sensizliðe.
Sana alýþmýþtým, þimdi yokluðuna nasýl alýþacaðým bilmiyorum.
Sensiz yaþamayý beceremem ki ben.
Gülmeyi seninle öðrenmiþken,
Þimdi nasýl güleceðim?
Sensiz düþüncelerimin adýný nasýl hayal koyacaðým?

Her gün varlýðýna þükrederken,
Ellerimi açýp ne diyeceðim þimdi?
Kalbimin çýðlýðýndan konuþamazken,
Sadece aðlayarak hayatta kalýyorum.
Her yer sensizlik kokuyor.
Efkar doluyor gittiðim her yere.
Daralýyorum, rüya olsun diye yalvarýyorum Allah’a.
Yüreðimdeki acýnýn tarifi olmadýðý için,
Sensizliðime bir sen bulamýyorum.

Hep içimde yaþýyorum kederimi.
Keder mi dedim ben.
Ne kederi ey sevgili.
Kýzgýn bir ateþ deðmiþ sanki yüreðime,
Acýdan bitap olmuþ ruhum.
Ama kimse farkýnda deðil.
Soruyorlar bana,
Nasýl dayanýyorsun, ben olsam paramparça olurdum diye.
Dayanmak mý diyorum.
Ne dayanmasý.
Dayanabilecek bir parçam yok ki benim.
Çünkü paramparçayým..
Sosyal Medyada Paylaşın: