bu son
sesimin kýrýklarýn da yola çýkýþým
içime batan haykýrýþým
bu son
badi parmaðýma düþler baðlayýþým…
aþkýn
içime içime baktýkça
ve aynalarda yeþerdikçe suretin
vazgeçmeyeceðim
çýktýðým daðlarýn zirvesinden
öksüz ve yetim öpeceðim
bir þiirin omuzundaki lekeden
taþýyamaz da düþersem eðer
býrak
dibe vursun saçýmýn kýrýklarý
suya aksýn yüzümün hatlarý
ve býrak
baðlansýn dermanýmýn elleri…
ahh sevgili
sýrf seni sevdim diye
kesecekler ceviz aðacýmýn dallarýný
ve meriç’imin kollarýna prangalar vurup
kurumaya terk edecekler
sýrf seni sevdim diye
aklýmý musalla taþýna
fikrimi eza kuþlarýna
kurban edecekler sevgili
usulsüz
üslupsuz
inan buna…
alamam seni dedin ya
dizlerime
bilmez misin sevgili
uyumaz
mavi saçlý kadýnlar
dünya gözünde
meleklerin yeryüzüne indiði vakitte
gecenin kahrýný
þehirlerin ahýný taþýrlar
gün yüzüne…
sýrf seni sevdim diye
yakacaklar þiirlerimi
ve bin parçaya bölüp kelimelerimi
cehennem kuyularýna gömecekler
her bir harfimi
sýrf seni sevdim diye…
sana bakýyorum sevgili
isyanlarým vurmuþ kadehin dibine
balýkçý tekneleri iniyor
maviliklerimin derinliklerine
kýstým müziðin sesini
alçalttým nefesimi
yazdýkça ismini
topla bizi sevgili
güne bakan yalnýzlýklarýndan…
and olsun ki sevgili
sýrf seni sevdim diye
yakarým ormanlarý
ipek þalýmý serip denizlere
þivesini unutup aþkýn
ellerinden tutarým yalnýzlýðýn
and olsun ki yaparým….