eskimiş yasım...

Ellerin kalbimin aynasý...

ellerin vardý
sert ve aksi
yüzüme sürmek için biriktirdiðim
dualar kadar kutsal
su kadar aziz
acýlarým kadar mukaddes
ellerin vardý
dokunmak için gün saydýðým
yandýðým…

gözlerin vardý ya
her baktýðýmda
inci taneleri otururdu yüreðimin yakasýna
ayaklarýma dolanýrken denizlerin
takýlýr da düþerdim dalgalarýna
ve kaçarken gözlerinin dehlizlerinden
susardý kelimelerim
tutulurdu dilim
kapýlarýna dayanýrda
anlatýlmazdý ahvalim…


bir sen vardýn
tepeden týrnaða soyunup giyindiðim
provasýz üzerime diktiðim
olduramadýðým
olgunlaþamadýðým
ham meyve tadým
sen vardýn
bir arpa boyu kadar yol aldýðým…



sensizliði tanýmaz artýk
ayak ucumda oturan baðýmsýzlýðým
baðýmlýlýðýn çetelesini tutuyor
gök hanemde uçuþan kuþlar
gel gör ki
getirmiyor seni bana
tepeden týrnaða giyindiðim kýþlar…




ellerin vardý ya kocaman
haziran sabahlarýnýn türkülerini söylerdi
parmak uçlarýn
omuzlarýma dokunduðunda
irkilirdi yalnýzlýðým
yokluðun geçerdi sokak aralarýndan
ve hatýrýmda kalan
kocaman ellerindi
hasret kokan…

ve dokun
tüm sokaklarýmda yeniden okunsun adýn
saf tutsun eskimiþ yasým
hadi dokun…

dörtmayýs...

(( elçin ))