Paris ve Seine, Paul Verlaine, Çev. Sunar Yazıcıoğlu

Seine nehri, senin hiçbir þeyin yok. Ýki rýhtým, ve hepsi bu,
Ýki pasaklý rýhtým, bir uçtan bir uca serpili
Küflenmiþ iðrenç eski kitaplar ve suda daireler yapan
Belli bir kalabalýk, oltayla balýk avlayan.
Evet, ama akþam olunca, hantallaþan gelip geçenler
Uykudan ve açlýktan sonunda seyrekleþirler,
Ve günbatýmý, göðe kýrmýzý lekelerini býrakýr,
Hayalperestlerin bakýmsýz evlerinden inmeleri hoþ karþýlanýr
Ve, Notre-Dame’ýn önünde, Cité’nin köprüsüne dayanmalarý,
Kalbini ve saçlarýný rüzgâra verip düþ kurmalarý!
Gecenin esintisinin daðýttýðý bakýr rengi ve kýzýl bulutlar,
Sessiz mavilikler içinde koþarlar;
Güneþ can çekiþirken, cümle kapýsýnýn üstündeki kýral baþýna
Parlak kýrmýzý bir öpücük kondurmakta.
Gölge yaklaþýrken kýrlangýç kaçar
Ve iç karartan yarasalarýn uçuþtuklarý ortaya çýkar.
Etraftaki tüm gürültü diner. Ancak belli belirsiz bir ses,
Kendi þarkýsýný söyleyen þehir oradadýr der.

Paul Verlaine
Çev. Sunar Yazýcýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: