Anadolu’dan geldim, Rumeli kýzý,
Günübirlik sevdalar bende ne gezer.
Birlikte tuttuðumuz dilek yýldýzý,
Kirpiðin ucundaki damlaya benzer!
Aþkýn rengi pembeyse, bende kýrmýzý...
Anadolu’dan geldim, Rumeli kýzý.
Gizli bakýþ gücüyle bozma ezberi,
Kaç kurban daha ister sunaða yurdun?
Ýmtihaným ateþle deðilse peri,
Niçin kader çizgimin üstünde durdun?
Firari bir kývýlcým alýr zemheri,
Gizli bakýþ gücüyle bozma ezberi.
Aþkýn kezzaptan beter kâlbi yakýþý,
Rahmet okutur zehre; duysun duymayan.
Ruhuma ýþýk saçan kutlu bakýþý,
Ay gizli kýskanacak, yýldýzlar ayan...
Mahya Daðý’ný aþar korlu akýþý,
Aþkýn kezzaptan beter kâlbi yakýþý.
Niçin çektin yüzünden ipek örtüyü?
Ben âdemim, sen peri... Çeliþki yaman.
Göz göze geldiðimiz andaki büyü,
Bir ömür bozulmadý, âcizdir zaman.
Þeytanlar dilenirken sendeki tüyü,
Niçin çektin yüzünden ipek örtüyü?
Kirpiðinden süzülen tek damla suyla,
Katlime ferman çýkar, yeter de artar...
Üstüne üstlük Ýfrit, ketum pusuyla
Sükût tutmuþ namluda aþkýmý tartar!
Kýþ sulu sepken baþlar, yaz dolusuyla,
Kirpiðinden süzülen tek damla suyla.
Peri þahý kýzýnýn bulunmaz dengi,
Gamzesi þöyle dursun, bakýþý yeter.
Layýðýna düþmeyen perinin rengi,
Güz kýraðý vurgunu yapraktan beter...
Sen benimle güzelsin aþkýn mihengi,
Peri þahý kýzýnýn bulunmaz dengi.
Bakýþýnla yeþersin Yýldýz Daðlarý,
Mevsim bahara dönsün zamansa engel.
Alýn yazýsý demek, kader baðlarý;
Ne okuyan göz olur, ne de çözen el...
Efsanen aratmasýn eski çaðlarý,
Bakýþýnla yeþersin Yýldýz Daðlarý.
Kýlýç yarasý bende, býçak bileme,
Yüzüne gölge düþse, kahrýmdýr resen.
Kabahatinden büyük özür dileme,
Ölmem için yetecek: ’’Üzüldüm!’’ dersen.
Ergene taþkýnlarý benzer çileme,
Kýlýç yarasý bende, býçak bileme.
Beþinci dedikleri o mevsim hani...
Zemheriye koþarken yýl apar topar.
Turnalarýn göç vakti yakýlan mani,
Dilden deðil sevgili, gönülden kopar!
Âdemoðlu dünyevi, peri ruhani;
Beþinci dedikleri o mevsim hani...
Rumeli’nde vurulmak varmýþ kaderde,
Aþkýn afet yazýlmýþ silemiyorum.
Ateþi ölene dek sürüp gider de,
Öldükten sonrasýný bilemiyorum!
Gizli sevda okunun insafý nerde,
Rumeli’nde vurulmak varmýþ kaderde!
Anadolu’dan geldim, Rumeli kýzý;
Sanma ki kâlpten seven sözünden cayar.
Rumeli þivesiyle gönül hýrsýzý:
’’Tak bi niþan be kýzan, yirmi dört ayar...’’
De ki, bülbüller çalsýn aþk þarkýmýzý;
Anadolu’dan geldim, Rumeli kýzý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.