Bir zamanlar… Kumdan þehirlerimin, en dik yamaçlarýnda, Mavi tenli çocuklar oynardý. Ben susardým. Onlar aðlardý. Bir küçük nefes darbesiyle yýkýlýrken kalelerim. Yenik düþmüþ bir çift göz kalýrdý geriye. Oysa; Daðýlmýþ buðday tanelerini kaçýrýrken evine, Kaçaða çýkmýþtý adý tüm karýncalarýn. Damýtýlmýþ utancýn en paksý yörüngesindeydi umut. Korku aksi bir sedaydý gözlerinde katilin. Ve faili meçhuldü emziðinden þekeri çalýnan bebeler. Yaðmurlarý geciktirme ne olur. Daðýt sýrtýndaki heybenden gökyüzüne. Ve ne olur mavi çocuklar büyüt göðsünde.
Bir zamanlar… Bana özlemleri getirirdi, yitikleþtikçe çoðalan hüzüngöz, Tenceresinde terini kaynatýrdý anneler. Yaralý bir gelincik konuþurdu, dilinde en kekeme cümleleri. Oysa; Her adýmýnda, esrarýna sayýlmýþ karýþlar vardý. Parmaklarým arasýnda yarýsýnda boy vermiþ cigara. Nemlenirdi avucumun ayasýnda kurguladýðým harfler. Yorulurdu damarýmda raks eden alyuvarlarým. Camdan bilyelerime dokunmayýn. Onu yüreðimin mavi çocuklarýna býraktým.
Bir zamanlar… Kavruk bir aðýttým, tümcemde sürgün sözcükleri lügatýmýn. Bahtýmýn yörüngesinde tasaya dair yutkunuþlar. Epey yol almýþým biliyor musun? Koðuþunda rahm-ý maderin. Daralmýþým… Bir baþ kaldýrmýþým ki sýyrýlmýþým avutulmamýþ tüm sancýlardan. Oysa; Kan gölleri ince gelincik tarlasýdýr. Kýrar yapraklarýný asi rüzgarýn sanrýsý. Sahte bir maske kalýr suratýnda Ankara’nýn, Yapaylaþýrken dudaðýmda saydamsý notalarý ýslýðýmýn. Ben yokken, yüreðimin mavi çocuklarýna dokunmayýn.
Bir zamanlar, Gecenin alaca koynunda, gözlerini saðardým yýldýzlarýn. Yüreðimin baþkentinde açardý suskun laleler. Oysa; Sen bilmezsin. Mahcup bir ak sakallý ihtiyarýn zulasýndadýr, Bu þehrin en sert tütünü. Ve al yanaklý gelin gibi beslerdim hep ölümü. Þimdi; Yol kýyýlarýnda kederini gördüm tüm masum notalarýn, Ve ölüme kafa tuttu yüreðimdeki mavi çocuklarýn.
Bir zamanlar, Eteðinde gökkuþaklarýnýn renkler toplardým. Baþýmda çýldýrýrken siyahlarýn (An)karasý. Tükürürken yüzüne boþ zamanlarýn, Sýrtýmda yürütürdüm tüm bulutlarý. Þimdi; Ak benizli þerbet düþer dilimin tan yerine. Demine dam çökmüþtür tüm çaylarýn. Ve yalana meyillidir bir yaný “aþýðým” diyen canlarýn. Oysa ben; Eðilen baþýmda, soðuklarýný kaynatýrým güneþlerin Cem olur hararetimde tuzlu terim. Alýn daðlayýn her yerini coðrafyamýn Ne olur, yüreðimin mavi çocuklarýna dokunmayýn.
Engin Badem -acemiþair-
Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.