insan ne yaþarsa kendinden
küçük bir þey, iki üç adýmlýk yol deðin
dönülmezse o yola
çaðýrýr sýkýntýyý
ülkeler de böyle olmalý
düz bir yol dururken önlerinde
saptýklarýnda engebeli, uçurumlu yola
yem olurlar hazýrolda bekleyen ülkeye
en içinden çýkýlmaz yol aþktadýr
bir gün gül gülistan içinde yaþarken
diðer gün öyle karartýr ki yüzünü
kýrýntý ýþýðýný ararsýn güneþin
boðarlar sana gelene deðin
o dev ateþ topunu
ne alýr, yer içersek kendimizden
sesimizin çatlamasý, çatýk kaþýmýz
taþ koymamýz ayaðýmýza
gözlerimize yaþ.
hiç istemezdik böyle olsun
geride kalsýn adýmlarýmýz
tavuðumuza kiþe densin
baþka bir dünyaya taþýnmak zorunda kalalým
kendimizden..
11. 10. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.