ben sabahlarýn en cýlýz anýndan geliyorum yüzümün silik coðrafyasýndan sýzýyorken hüzün sanki seni seviyorum ey insanoðlu der gibi ufalanýyorum dilimin kayýp zamanlarýndan
ey kavmim baðýþlanmayý dilersem eðer afaroz et beni kilise çanlarý cami avlularý ve boþ beþiklere yananda bizdik oysa savrulanda tenlerimizde
sen görmezden gel yine de beni ey çürümüþ lakin ben yükselen bir ay ve parlayan yýldýzlar gibi yanarak dönerek ve eksilerek geceyi dökeceðim avuçlarýna ýþýk ýþýk ve sen söküleceksin karanlýðýndan
elbet yavaþ yavaþ týkanacaðým nefesim kesildiðinde sakýn heves etme beni sürmek için saçlarýmdan merdivenler kurdum gökyüzünün yedi kat avlusuna sen sönerken feri kaçmýþ gözlerinle biz ineceðiz usul usul dev kanatlarýmýzla yeryüzünün çocuk gülüþlerine
Beliz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Beliz. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.