yüzümde eski bir býçak yarasý gibi
akþamlarý üþümekten
sonbahar biriktiriyor yüreðim
ben bir öðretmenim
dilleri tutulmuþ çocuklardan geliyorum
gözlerinizde yokluðum
aðlasam boðacak gözyaþým sizi
göçmen kuþlar tutuyor hayallerimden
kar gibi alýnlar
vadilere yaprak döküyor
hangi aðaca baksam
bir serçe düþecek dallarýndan
kabuklarýndan çürüyen dertler gibi
acýyý avuçlamaktan
kapanmýyor yaralarým
ben bir öðretmenim
yüreði yýrtýk çocuklardan geliyorum
gözlerimi ilkokul kokularýna astým
geçmeyen derin karalamarým var
hüzün kokar aðzým
alnýmda silgi izi
mevsimler hep karatahtaya öykünür artýk
yaðmurlardan ayrý aðlamalarým var
ve bir gün
kuþlar geçer mi penceremden..
Ekim/2017/ Antalya
Sýtký Özkaya