DALGALANMALAR DURULMALAR-VIII
ahker
DALGALANMALAR DURULMALAR-VIII
36. KARDEÞÝME HASRET TÜRKÜSÜ
sevgili kardeþim Lütfü için
---
gümüþhane’de günler sýkýntýlý mý söyle
hasret oralarda daha mý katmerli
gündüzleri çiçek kurularýyla avun þimdilik
geceleri tek kiþilik kelimelerle
eski dergilerle avun
unutma yün kazaðýný, hava kýþlarsa
botlarýný, siyah paltonu, kasketini giy
bilirsin: acýmasýzdýr zigana daðý
desene: ne demek hava kýþlarsa
güneþi gören beri gelsin, desene
ahþap evler, patikalar, o çelimsiz çocuklar
gençlerin genç-olmayan sözleri
deprem yemiþ yüzleri ihtiyarlarýn
her þey buz gibi
umutsuzluk yasak, diyemem sana
yalnýz, ne diyordu bir dizesinde
o pek sevimli marjinal þair
nasýl da yakýcý sesleniyordu
-kimi kastettiðimi anlamýþsýndýr-
hayatýn ortasýndan o soykan þair:
"her karanlýðýn ucunda anne bir horoz vardýr" (x)
onu hatýrla
dallanýp budaklanýr
sargýdaki yüreðin
camýna týk týk vuran serçeler olur
bulgurundan serp onlara benden selâm serp
sigaraný tâzele
denk getirebilirsen bir tutamcýk karanfili
fiyakayla tak yakana
çýk dýþarý
sürmeli gözlü kýzlar eksilmez orda
-îdam isteyecek deðil ya savcýlar-
sorgusuz-sualsiz birisinin
gir koluna
gir koluna, çekinme!
hoþ karþýlar umarým
sevgilin duysa bile
zâlim sýrýtýyor mu mazlum üþürken
-ki kesinkes öyledir-
ve yaðcýlýk yanaþmacýlýk yürürlüktedir
yaðcýlýðýn yanaþmacýlýðýn her çeþidini yuhala!
boyuna bastýrýyor gece, diyelim
vakit hasret makamýndadýr
þüphesiz sevda
ruhi su’yu dinle
-rüzgârýn isyancýlardan kaptýðý sesi-
rodrigo’nun gitar konçertosunu
hacý ârif bey’i bak boþlama sakýn
mikis teodorakis’e vurgunsun zâten
olmadý mý
uyku tutmayaný vardýr, çal kapýsýný, sana kýzmaz
gazelini dinle, yanýk yürekli cefâkâr köylünün
bitmedi
bitmedi
bitmedi daha
dünyanýn kýlcal damarlarýna sinen vahþeti
bu vahþetin solduramadýðý birleþik inancý
yâni, yýldýz yýldýz direniþini milyarlarca canlýnýn
bunlarý düþün
bir burkulur, bir þenlenir
kalbinin içi
bunlarý yap kardeþim
bir hüzün uzmanýna bunlar yakýþýr
acýlý zenginliðine çünkü eflâtun direncine güvenim sonsuz
birlikte büyüdük biz birlikte sömürüldük hayatýn karmaþasýnda
birlikte benimsedik hilesiz-hurdasýz yurtseverliði
kýlý kýrk yararak çalýþtýk aþk üzerine
hüznü de, muhâlefeti de birlikte savunduk
ayrýca þu söyleyeceklerim ömre deðmez mi:
-yolunu gözlüyor babam: olanca sevgisiyle
yolunu gözlüyor anam: sabýr anýtý gibi
þiirsel kiþiliðiyle kýz kardeþim: yolunu gözlüyor
hani tekir kedimiz var ya: gözleri afrika kýtasý’na benzeyen
sobanýn yanýbaþýnda hem kaþýnýyor, hem yolunu gözlüyor
saymakla tükenmiyor ki yolunu gözleyenler
dut aðacýmýz da geçen hafta kulaðýma eðildi:
seni özlemekten bu yýl zýrdeli-yeþil açacakmýþ
uzun lâfýn kýsasý: oyalanma, tez gel
bahar ve baharatla ovacaðýz senin
ayrýlýk dergâhýnda çile çeken
granitten göðsünü
1988
(x): Alâaddin Soykan’ýn dizesi.
(*): Süveyda, Ocak-Þubat 2008, Sayý 3
37. EY HAYAT, SÖYLE LÜTFEN!
(ey hayat:
bana kesinlikle yoldaþ olmayan!)
öyle bakma lütfen, n’olursun söyle
daðlar-taþlar birlik olup ünler miydi aþk diye
yüzünden gözünden öpseydim seni
(ey hayat:
beni hep bitimsiz yenilgilerle sýnayan!)
bir serçe sürüsünden sayýlýr mýydým
ilkgençliðimin coþumculuðunu anýmsayarak
yazýndan güzünden öpseydim seni
(ey hayat:
hem kýsacýk, hem de upuzun olan!)
ayaða kalkabilir miydi yatalak annem
yüzünde her zamanki acýmsý gülümseyiþ
sözünden özünden öpseydim seni
(ey hayat:
pür-vahþet ve çoðuncasý körduman!)
insanlýk bu kerte çürümez miydi
çok yüzeysel lâflarla çarpýlmaz mýydýk
tuzundan tozundan öpseydim seni
(ey hayat:
bir ucundan tutulsa, birçok ucundan daðýlan!)
öyle gitme lütfen, n’olursun söyle
bu þiirim karýþýr mýydý tanrýsal sese
közünden tözünden öpseydim seni
(*) : Dil ve Edebiyat, Haziran 2015, Sayý 78
38. ÖZETLEMÝÞ ÖMRÜNÜ
Etik deðerleriyle de çok sevdiðim þair Hüseyin Avni Dede için.
---
öncelikle þair
sonra da antikacý
-bir ermiþ izlenimi býrakýyor görende-
aras nehri akar ya, pek uðultulu
öylece efkârlanmýþ saçý sakalý
hüzzam makamýndadýr
sevimli parmaklarýnda ilginç yüzükler
boncuklarla süslemiþ yeleðini
dersiniz ki: bu adam yaþamýn öz kardeþi
eski paralar mý alýp satýyor
pazarlýksýz iliþkilerde
kalbini mi sunuyor insancýklara
bilinmez
cahit sýtký tarancý’nýn dediði yaþta
-yolun yarýsýnda henüz-
özetlemiþ ömrünü kendi dilince:
“acýya kurþun geçmez”(x)
1989
(x): H. A. Dede’nin, bir þiirinin (ve bir þiir kitabýnýn) adý.
(*): Ýmece Edebiyat, Mayýs 2015, Sayý 20
39. KIRILGANLIKLAR
-yaprak
dün geceyarýsý, dönerken eve, bir inilti bir duvarýn dibinden. bir de baksam, ne göreyim: ormanýný kaybetmiþ, hüngür hüngür aðlýyordu, yapraðýn biri.
-bulut
geçenlerde, bir bulut geçiyordu üstümden. yaþlýydý, çökkün. sordum: ey bulut, mecâlsiz, nereye böyle? memlekete gidiyorum, dedi, memlekete. memleketin neresi, dedim ardýndan. neresi olacak, dedi, kederistan!
-kapýlar
ben açamam kapýlarý. kapýlar açar, açarsa beni.
-sefâlet
sevgilim olma sakýn. sefâletim ol.
-kerim korcan
kerim korcan; çingeneleri severmiþ en çok, milletlerden. gerekçesi þu: milliyetçilik taslamazlarmýþ çünkü. kadýnlardansa en çok orospularý severmiþ. buna gerekçesi þu: nâmusluyum diye geçinmezlermiþ çünkü.
ilâhi kerim âbi, haklýsýn, seversin öylelerini. seversin de, dilin sürçmesin sakýn, çabuk söyle, ’"ikir orospularý"na ne dersin?
-þiire çalýþmak
bana mýsýn bile demez, birinci dize. ikincide, eh iþte, çakýrkeyif olurum. direnirim üçüncüde. dördüncüde mi: can çekiþen cümle-aþklar yýkýlýr üstüme.
-iki perþembe
perþembe’nin biri demiþ ki öteki perþembe’ye: ben bir þiirsel yürüyüþün perþembesiyim; ya sen kimin nesisin? öteki perþembe can havliyle bükmüþ boynunu: ben "görüþmemek üzere"nin perþembesiyim.
-sabah ezanlarý ve müezzinler
en çok sabah ezanlarý aðlatýr beni, onlarýn ferhat sesli müezzinleri.
müezzinler, müezzinler: her sabah ararlar da bulamazlar "þirin"lerini.
-güneþsen
öðle sýcaðýnda bakamam güneþe-müneþe: gözlerim kamaþýr.
senin gözlerine ne vakit baksam: kalbim kamaþýr.
-diyojen
kinik filozof diyojen, kaynaktan eliyle su içen bir çocuðu görünce; hýþýmla dönmüþ kulübesine, fýrlatýp atmýþ maþrapasýný.
ellerimi atarým, her þeyimi atarým, varýmý-yoðumu saçarým. ama sevgilim, fýrlatýp atamam kalbimi. neremle severim sonra ben seni?
-menekþeler
sana gelmeye ne zaman niyetlensem, bir avuç menekþe keser yolumu. siz onlarý mâsum sanýn, bilseniz, nasýl kýrarlar kanadýmý-kolumu.
-anladýnýz
yýllardan: Ýkibin (defâ beni) yedi. aylardan: aþkustos. günlerden: zarartesi. anladýnýz, anlatmayayým ötesini.
-çöpçü
ne diyordu sevgilisine, can yücel: "öyle sýcaktý ki çöpçülerin elleri/çöpçülerin elleriyle okþardým seni".
þairdir, der mi der. yakýþýr da.
ben diyemem sevgilim. mâdem sýcak çöpçülerin elleri, ben de çöpçü olmak isterdim: sýrf sevmek için seni.
-þiir ve þair
þiir, þiirse, kendi gider önden; deðilse, þairi: günümüzde olduðu gibi.
-bir insan
bugün, sinop’tan buralara 50 yýl önce göç etmiþ, yaþlý ve yoksul bir amcayla tanýþtým. nur yüzlü demezler mi, tastamam öyleydi. kimi-kimsesi yokmuþ yanýnda. "yapayalnýzým" dedi. baraka gibi bir evi varmýþ, yetiyormuþ kendine. "kimileyin, evsiz-barksýz inþaat iþçileri gelir yatar. onlarla daðýtýrým ýssýzlýðýmý" demeyi de ihmâl etmedi. 10 yýl önce evlenmiþ (ilk ve son kez). 7-8 yýl sonra, karýsý da terk etmiþ onu. karýsý, ayrýlalým dediðinde ikilememiþ. "mâdem sýtkýn sýyrýlmýþ benden, derhâl" demiþ. ayrýlmýþlar mahkeme kararýyla. devletin (mi) üç aydan üç aya verdiði (mi) 250 tl. yaþlýlýk aylýðýný almaya gidiyormuþ bankaya. yetiyor mu, dedim. "yetmez mi, artýyor bile. zaman gelir, zengin evlerinin bahçelerindeki otlarý temizlerim týrpanýmla. oradan da gelir 5-10 kuruþ, geçinir giderim iþte" demez mi. saygý duruþuna geçesim geldi karþýsýnda. "borç verdiðim bile olur kimilerine. isteyeni boþ çevirmem" deyince de bir; almasýn mý beni bir buðulanmak... bu cýlýzýn cýlýzý, bu çelimsiz adamda, bu ne bolgönüllülüktür allahým, dedim kendi kendime. bir cümlesi daha oldu, zikretmeden geçemem: "bardaðýn içini içtikten sonra, dýþýna þükrederim".
küçüldüm küçüldüm küçüldüm; adamýn büyüklüðünden. baktým çözüleceðim; sarýlýp öpüþtük, ayrýldým yanýndan. ayrýlýrken, "allah, yolunu açýk etsin evlât" dedi, ihtiyar ama bahtiyar sesiyle.
düzüldüm eve doðru: para-tanrýcýlara söve-saya!
beynim, beynimden çok ruhum zonkluyordu.
-aþk
aþk da dünyayý-ne yazýk ki- dönüþtüremez. þükretmeliyiz, kýmýldatabilirse!
-babam anam ben
babam toprak insanýydý; anam da öyle. bense kitaplarda yaþadým. binlerce kere câhil(d)im onlarýn yanýnda. Bunu hayattan anladým.
-at ot it
insanlar üçe ayrýlýr, bir bakýma: at gibi yaþayanlar, ot gibi yaþayanlar, it gibi yaþayanlar... buncasý yeter þimdilik. baþka bir gün anlatýrým ayrýntýsýný.
-ayrýlýk
sevgili, bak ne diyorum: güzelleþecekse ayrýlýk, biz ayrýlmakla; bugünden tezi yok, ayrýlalým.
-platon
platon’u severim ve platoniðim. platonist deðilim ama: bunu anlatamadým, ülkemin kabýz kafalý solcularýna!
-vasiyet
dikine gömsünler beni, bu dünyadan göçtüðümde: yatarken uyuyakalýrým, hissedemem ki sonsuzluðu.
(*): Bir Nokta, Ekim 2014, Sayý 153
Bir Nokta, Ocak 2015, Sayý 156
40. ÖYLE BÝR GÝTMEK
Ne bir baðýþ beklerim kimseden,
Ne kol dilenirim, ne kanat,
Kendi göklerimde kendimle uçar giderim,
Bana eðilmek boyunduruktan bile aðýr,
Ýþte böyle bir þairim ben,
Tepeden týrnaða özgür.
(Tevfik Fikret / Günümüz Türkçesiyle söyleyen: A.Kadir)
---
a.
gitmeliyim buralardan
bana özgülenmiþ soylu bir ata binerek
ardýmda bir virgül dahi býrakmaksýzýn
karýþa karýþa gitmeliyim toza-dumana
varsýnlar kuþatsýnlar yollarýmý
mataramda: daðlarýmýn aðýr gölgesi
ezber ettiðim hâtýrâlar olmalý çýkýnýmda
babamdan kalan þapkadaki terin kokusu
sonra, her yýkýlýþýmda açan o çiçek
varsýnlar budasýnlar dallarýmý
açýsýz açýlýmsýz bakýþlarla çevriliyim
duygusuz omurgasýz duruþlar ortasýnda
dostum stefan zweig, zehirlediler beni
-mýþ gibi hayatlarla
varsýnlar harcasýnlar yýllarýmý
gördüðüm her yaraya sarýlmakla hükümlü
ellerim bedenimden soyutlandýkça
ýsýndýðým soðuduðum ne varsa artýk
akmalýyým akarsularýn hâfýzasýyla
varsýnlar savursunlar küllerimi
b.
kurtarmazmýþ öðrendim, insaný þiir
bunu sindirerek gitmeliyim aþk’a ve kavgaya
(*) : Þair Çýkmazý, Nisan 2012, Sayý 28
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.