DALGALANMALAR DURULMALAR-VI

26. BABAM ÝÇÝN

sen, yunus’un
pir sultan’ýn
veysel’in sâdýk dostu

sevinçlere en uzak yaban gülüsün
acýlarýn en kýdemli askeri

(*): Beþpýnar-Ortak Kitap

27. SESLENÝÞ

ey, þiir!
ölümün denize bakan tarafý
ve nuh’un gemisi’ni batýran hasret
bil bakalým
yaþam benden kaç kýrlangýç boyu uzakta
yaþam beni kaç kýrlangýç boyu kuþatýr?

(*): Beþpýnar-Ortak Kitap

28. ÇIK ÞU SEVDA KALESÝNE

hey, her atýlýmýna zincir vurulan özlem!

süreðen kýl çarçabuk, filizini umudun
çýk þu sevda kalesine
ille sevda kalesine

orasý leylâk kokar
kerem ile aslý’nýn kýyâmetinden beri
sen fesleðen kokarsýn

söyleþirsin, senli-benli
yediveren gülüyle sonsuza deðin
þeyh bedreddin soyundan

devriye gezerken kötümserlik
þehrin bulvarlarýnda
dar bulursun göklerin enginliðini

bordo rengi hüzne sorarsýn
pusuda çarpýþan yüreðe
soyaðacýný ayrýlýðýn

ilkin sen günaydýn dersin
çarmýha gerilmiþ sevince
özgüveninden verimli hýrçýn bir övgü
büyük baþarýsýna paralel olarak yaþamýn
sýçrarken güneþe

(*): Beþpýnar-Ortak Kitap

29. KISKANÇ BÝR TÂKÝPÇÝSÝYÝM HAYATIN

reddedilmiþ doðrularýmý anlatmanýn
sýrasýdýr sevgilim
sýkýlmadan dinleyebilirsen
bekâreti bozulmamýþ kaygýlarla sar beni
baþýný sapasaðlam düþür omzuma
haydi, hýnzýr bir çocuk gibi oyna
saatimin kordonuyla

önerdiklerimi sonsuz yüceltiyorum:
utangaçlýðý býrak, soðutma sözlerini
körfezlerle örtüþecek güçtedir onlar
yor bedenimi, neredeyse
yarý-tanrýsal bir tutkuyla

vazgeçelim mi dersin bütün bunlardan
hâyýr, savunacak çapta cesurum doðrularýmý
huysuzun ve geçimsizin tekiyim
doðrusunu istersen, sevgilim

duyarsýz davranamam kesinlikle:
çeþme baþlarýnda güvercin ölüleri var
alelacele buruþuyor sevgiler
ya gazeteler: iri puntolarla
yepyeni kurbanlar için
kan emiyor dünyanýn her köþesinden

karamsarlýkla umudun çeliþkisi berraksa
sormalýyým: sevdalarý yüzüstü býrakan ne
dizkapaklarým yýpranabilir kendince
dönmek zamanýysa tüm açmazlardan

üretken ve kavgacý kalmalýyým sevgilim
çýkar gözetmeksizin sarýl boynuma
kýskanç bir tâkipçisiyim hayatýn
gözlerin yeter bana

(*): Berfin Bahar, Eylül 2005, Sayý 91

30. BENÝ HER ÞEY ESKÝTÝR

beni yollar eskitir
yollarda gýrtlaklanmýþ ergen düþleri

yamaçtan yamaca savrulan keder
o kederdeki dýþarlýklý söz
zâten posasý çýkmýþ her bir serenat
eskitir beni

insan vandal, hayat boktan, dünya munâfýk
kime ne desem
modernite anlayamaz, soysuz kelimeler hiç
zinde kuvvetler’le yýldýzým barýþamaz ki

bir köstebek eþinirken ona sýðýnsam
sakalýný sývazlayan bir eskiciye
iþlevsiz kapkacaða
acaba’sýz tümcelere
ayakkabý boyacýsý çelimsiz çocuklarýn
kural-dýþý gözlerine sýðýnsam

eþyâperest adamlarýn çözemediði
bir tümseðe, tümsekteki ýsýrgan otlarýna
sýðýnsam, sýðýnýrken kendimi unutsam
eskiyi münzevîyi çaðrýþtýran her þeye

týkanýr soluðum
tavaf etsem bende birikenleri

(*): Berfin Bahar, Eylül 2003, Sayý 67


Sosyal Medyada Paylaşın: