YAĞMURCA ELVEDA

Aðýr yaralý dudaklarda ertelenirken acý
üstüne düþtüðü her þeyi aldatýr ay ýþýðý.
Tanýþýklýðý alýr gider çapkýn bakýþlardan
aðýzlarda kalýr ham elmanýn buruk tadý.
Oynak bir akþamýn koynunda
yankýlanýr iki kiþilik rüzgarýn yalnýzlýðý.
Görünmez el olurum kendime
çizerim görüþe hasret yýldýzýn ucunu.
Duraksýz bir kýpýrtý dolaþýr
örselenmiþ derinliklerde.
Boy verir düþlerim
çiçeðe yürür balkonlar.
Örülür çýplak düþünceler sözlerde
Geniþler gökyüzü
gerilir göz kapaklarýma bahar.
Yumruklarýmý içine koyar
Yürürüm yüreðimle.
Ýçtikçe zamaný en duru yerinden
loþ gelirim sokaðýma yine de...
Konaklamýþ bulurum ayrýlýðý
fýrdöndü mavisinde.
Artýk sevdalar da çizilmiyor
savaþ yürekli gecelere...



Oysa daha dün sönmüþtü gözlerimi ýsýran alev.
Öpülürse yüreðim geçer belki de...
Yankýlanýr bir yýldýz sesi güneþ denizinde.
Aþkýn solgun gülüþüne su verir
yaralý bir kuþun yavrusu göðüs kafesimde.
Ýnce bir yorgan gibi kar toplasa da anýlarým
geçmiþ enkazýnýn üzerinde..
Dökülür ezanýn ayak sesleri
suskunluðumun üstünde.
Yaþarken ödenirmiþ hayatýn ederi
esmer hüznün ölgün gölgesinde.
Dünya ki;bir sevda evi
dikenleriyle açarmýþ insan çiçekleri.
Binlerce yokluk yaþanýrmýþ
Eldesizliðin karanlýðýnda.
Dolanýrmýþ yaðmurca elvedalar
uzanýrken aþkýn saçak altýna..


ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın: