TÜTÜNCÜ DEDEM

Bir Dedem vardý benim en kýralý dedelerin.
En iyi yaptýðý iþ sigara içmekti Cabbar Dede’min,
Burma burma býyýklarý sarým sarým sararmýþ,
Parmak uçlarý da tütünle bir güzel kýnalanmýþ.
Günde belki seksen belki yüz kere,
Önce balgamý söker genizini temizler,
Sonra görev gibi bir güzel söverdi bizim tekel’e.

Arabacýydý Dedem yük taþýrdý sadece,
Kendi yükünü asla endisi çekemeyenlere.

Kýþlarý üþümezdi sanki hiç benim dedem;
Haki asker paltosunu atýnýn sýrtýna serer,
-Palto sanki atýna ölçülüp de dikilmiþ-
Kendi atlet - yelek kalýrdý zemheride ceketsiz.

Bir akraný vardý -adý Ali Emmi - dedemin,
Sýrtýný güneþe verip saatlerce yeri eþeler,
Gelip geçenlerden selam verdi mi biri;
Baþka birþey demez, anlatýrdý dedemi saatlerce:
"Ne yanlýþ yapýp kimse kalbini kýrmasýn Cabbar’ýn,
Ne de adamdan saymayýp sakýn damarýna basmasýn;
Cabbar büyük adam siz bilmezsiniz Cabbar’ý,
O týpký Yunan’a daðlarý daracýk eden,
Ege’nin sanki Mehemmed Cabbar’ý..."

Dedem iþ buldukça sýrtýnda yük çeker,
Ve günde belki seksen, belki yüz kere,
Önce kötü kötü öksürür, genizini temizler,
Sonra görev gibi, bir güzel söverdi yine bizim tekel’e...


10/04/2008, Mersin
Yalçýn Öner
Sosyal Medyada Paylaşın: