SAHTE MEDENİYET

Vahþiler dedik,
Birbirini günde bir öðün yiyerek,
Yaþayan hayvanlara...

Soykýrým olmadý oysa hiç,
Taa ki girinceye kadar insanlar
Þehirlerle, ormanlara...

Geldik iki binli yýllara,
Ne orman kaldý dünya da,
Ne de vahþet doydu kana...

Dostlar Mevlana’yý bilsek,
Hazretten bir öðüt alsak,
Vallahi de billahi de,
Ýnsan kýymaz tek bir can’a...

Yalçýn der ki insanlýða:
Ner kýyýlsýn ormanlara,
Ne kýyýlsýn hayvanlara,
Ne kýysýn, insan insana;
Býrakalým ölüm emri,
Kalsýn yalnýz Yaradana...

25.4.2003 Ankara
Yalçýn Öner

Sosyal Medyada Paylaşın: