SOKAK ÇOCUĞU

BEN;
Terk edilmiþ bir sokak çocuðuyum
Ne sevenim var, ne soraným.
Her gece sessizce aðlarým,
Sýðýndýðým köprü altýnda.
Bir lokma ekmek için çalýþtým yýllarca.
Ne bir gören oldu beni ne fark eden.
Yine de þükrettim Allah’a bulduðum her lokmada.
Umut nedir bilmem ben.
Hayal nedir ? Zenginlik nedir bilmem.
Gün aðarýnca baþlarým nasibimi aramaya.
Gezerim sokak sokak. Aç karnýna.
Biliyor musun ? Alýþtým artýk açlýða.
Sokaklar besledi beni.
Seneler ise adam etti.
Her kýþ sýðýndýðým mahzende,
Üzerimde sadece yýrtýk ceketim,
Bir de eski battaniyemle,
Dua ediyorum Allah’a ne olur kurtar diye.
Bu dünya ne adaletsizmiþ böyle.
Hani iyi insanlar nerede ?
Sadece bir selam verin bana,
Ýstemem hiçbir zaman sizden para.
Ne bir dostum var ne arkadaþým.
Konuþacak kimsem yok.
Sonuçta ben de bir insaným.
Evet kirliyim ve pasaklýyým.
Evet, belki çöp karýþtýrdým.
Sizin kalbiniz kirlenmiþ artýk.
Su, sabun çýkarmaz bu lekeyi.
Neden diye sormadýlar hiç bana.
Neden sokaktasýn, neden çöp karýþtýrýyorsun.
Kimi açlýktan ölünmez diyor.
Kimi sadece iðrenip bakýyor.
Ne yapacaksýn yokluðu bilmeyen konuþuyor.
Gündüz yerini geceye býraktýðýnda,
Iþýðým olan sönük sokak lambasýnýn altýnda,
Bazen uyuyakalýyorum sessizce.
Uyandýðýmda çocuk sesleri.
Oynuyorlar, baðýrýyorlar, eðleniyorlar.
Anne derken duydum birini.
Bir acý kapladý yüreðimi.
Yenik düþtük doðuþtan hayata.
Artýk çýkmaya çalýþsan da yok fayda.
Ben yine gidiyorum sokak lambasýnýn altýna.
Uyanýr mýyým bilmiyorum yarýna.
Belki kavuþurum sonsuzluða.
Her gece olduðunda,
Kafamý kaldýrým taþýna koyup uyumadan önce dediðim gibi,
Yarýn ola hayrola.
Çýkamasam da yarýna.
Önemi yok belki ama benden size elveda.

Erdem SÖNMEZ
Sosyal Medyada Paylaşın: