MARTILAR UYURKEN (4)
Yalnýzlýkta üþür bir gün
Karanlýk alev alev yanar elbet
Her þey bir akþam batan güneþin
Ardýnda beliren bir tutam karanlýkla baþlamýþtý
Kadýnýn yüzünde ayýn gölgesi karanlýðýn gölgesine karýþmýþtý
Baver umudunu yitirmiyordu asla
Biliyordu ki
Karanlýðýn gölgesi olmaz
Olsa bile karanlýðýn gölgesi karanlýk olurdu yine
Onu aynýnlatacak þey aslýnda güneþ deðildi
Güneþin rabbiydi
Biliyor musunuz
Güneþin sahibi dilemedikçe güneþin gölgesi de olmaz
Peki karanlýðý yaksanýz aydýnlanýr mý dünyamýz
Asla... Çünkü ateþin gölgeside karanlýktýr
Nasýl oluyordu da
Güneþe muhtaç ay, ýþýk saçýyordu bu kadýn gölgesine
Geceyi yýrtýp lebideryayý süslüyordu
Bir mucizemiydi bu kadýn
Yoksa mucize olan yaratýlan herþeymiydi
Baver bir an penceresini açtý
Ve hoþ bir sesle sordu kadýna
"iyi misiniz hanýmefendi" dedi
Kadýn cevap vermeyince Baver devam etti
"yardým etmemi ister misiniz"
Kadýn yine cevap vermedi
Baver endiþelenerek pencereden uzaklaþtý
Kýsa bir süre yataðýna oturup düþündü
’kimdi o kadýn, ne iþi vardý orada ve nereden gelmiþti’
Baver’in evi o bölgenin tek eviydi
Yakýnlarýnda tek bir kulübe bile yoktu
Evin arkasý ormanlýktý
Ve Baver yalnýz yaþýyordu
Genç adamýn yüreði gecenin avuçlarýnda titriyordu
Bir ürperti sarmýþtý düþüncelerini
Fakat býrakamazdý o kadaný
Bir baþýna yapa yalnýz ve ýssýz ormanlarda
Delikanlý aklýndaki ürpertiyi omuzlarýna yükleyerek
Düþünceli adýmlarla kapýya yöneldi ve kapýnýn eþiðine geldi
Kadýn gördüðü yerde deðildi etrafýna bakýndý
Bir kaç adým daha yürüdü
Ormanýn karanlýk gölgesine bakýndý
Her taraf sessiz ve durgundu
Deniz bir ceset gibi uyuyordu
Karanlýk aðaçlarý gizlemeye çalýþýyordu
Delikanlý meçhul kadýnýn birden kaybolmasýna anlam veremedi
Ve arkasýný dönüp içeri girecekken
Kadýný birden kapý eþiðinde karþýsýnda gördü
Gözlerinde hüzün vardý o hüznün kýzarýklýðý
Baverin korkmasýna neden olmuþtu
Baver tanýdý kadýný
Bu kadýn Gülizar’dan baþkasý deðildi
Baver sordu
’günlerdir neredeydin Gülizar
Gülistan bahçelerinde gizli gizli seyrederdim seni
Ummanlarýn dalgalý serinliðinde aþýk oldum sana
Þimdi gözlerin de kýrýk bir yaþanmýþlýk var
uykularým sensiz gariban neredeydin Gülizar’
Gülizar tam konuþmaya baþlýyordu ki bir ses iþitti
Usulca arkasýný döndü
Ay ýþýðýný arkasýna katýp Baver’e doðru gelen bir kadýn
Þu sözleri mýrýldanýyordu
’bazen içinde karanlýðý yaþarsýn
ve o karanlýkta bir ýþýk ararsýn
Bir de bakarsýn ki güneþ merhametiyle doðar’
Baverin gözleri yuvalarýndan çýkýyordu neredeyse
Çünkü gördüðü kiþi Gülizar’dý
Az evvel karþýsýnda duruyordu þimdi arkasýndan gelmekte
Birden önüne döndü ve baktý ki Gülizar karþýsýnda
’þu zamanlarda kendimi çok özlüyorum
Beni bana verir misin Baver’ diyordu
Delikanlý bir ok gibi fýrlýyordu yataðýndan
Bu defa rüya içinde bir rüya görüyordu
Henüz gece aydýnlanmamýþtý
Rüzgar þarký da mýrýldanmýyordu
Kurumuþ gökyüzünün altýnda korkular doluþuyordu Baver’in kapýsýna
Karanlýk yalnýzlýðý ürkütmüþtü sanki
4. ölüm sonu
devam edecektir sonsuz saygýlarýmla
ferit karasu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.