yalnýzlýðýnýn bam teline dokunsam yakalamaya çalýþýrdýn önünden uçup giden kelebeði can erirdi caný yakardý günler suni teneffüs yaptýrýlýrdý hayata son kiþi kurtarýlacak gibi ölmekten yaþama döndürülecekti sanki pek çok kiþi iyice çýkmaz olurdu yaþadýðýn dar sokak bir kiþi bile kaybetse kendini
yaseminin horozu atlardý aradan dönünce çýkýlan son araya urgiye halanýn tek katlý toprak evinin önündeki toprak sekiye talim ederdi o zamanki gençler ali arkasýyla çekerdi fotoðrafýný sabahat’in Münevver’in bahire’nin yüzünde deliliði alt eden bir gülümseme
daha ölenler saðdý o zaman ismim dudaklarýnda incelirdi kiminin kiminin kutlu bir menbaýydý adým yine itfaiyenin arkasýnda giderdi sait eniþtem ekin harman yanardý az ötede yine yanardý güneþten kýzlarýn yüzü oðlanlar top ardýnda koþmaktan yorgun ancak bir oyunda birleþirdi elleri
nasýl kovalardý sabah akþamý bir baþkaydý günlerin yorgun atý yine kayardý yýldýzlar gökyüzüne bakýnca dünya salýncaktý biz sallanan bir yapraðýn ucundan tutacaðýz sanýrdýk bir çiçeðin koynunda yatacaðýz dili hep bülbül gibi þakýyacak yârin hiç eskimeyecek topuklarýnýn dövdüðü yollar..
05. 09. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.