yalnýz biliyor musun bayým resimdeki bu duruþ ve bu bakýþ bana çok þeyler hatýrlatýyor. geçmiþe yolculuk edercesine. uzun ve derin. geçiyorum kendimden farkýnda olmadan. sonra az kanýyor içimde bir yer. birden gözlerim nemleniyor. konuþamýyorum boðazýmda düðümler. susuyorum bir süre. ellerim gözlerimi silerken kalýyorum. þimdi kapý çalar diye bekliyorum ha la. ses yok nedense. gelende yok. bakýyorum uzaklara düþünüyorum olmuyor düþlüyorum oda olmuyor. kulaklarým seste belki çalar kapý diye. yok iþte gelende gidende yok. hadi gidenlerin çaresizliðini anlarýmda. ya kalanlar nerede peki. var mý bilen vefa yok vefa unutulmuþ ses yok iþte yok. nafile bir bekleyiþ benimki. onun için bakýyorum o uzaklara. yalnýzlýðýma deðil sitemim. kaybolan insanlýða. gözyaþlarým mý oda bana kalsýn olur mu bayým. oda bana kalsýn. o resmi ben çizdim sen o kadarýný bil yeter. bir resim çok þey anlatýr bayým çok þey.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.