günlüklerim bulutlu diyecektim
çiçeðin üstünde sinek pisliði arar bura insaný
gamsýz otururlar kuruttuklarý aðacýn altýnda
yapma çiçekler koyarlar havasýz ortamlara
unutulur bülbülün sesi, gülün kokusu rengi
kat kat dürerler defterlerini
tepelerde tek tük aðaç görünür nedense
görünmez küçük ayak izleri, küçük kaynaklar
her dað kendi türküsünü besteler
kaç aþýðý besler bir türkü
sürüsünden kavalýndan büyüktür köyün çobaný
yalnýz kendi bilir gidilmeyen yolu, açýlmayan kapýyý
bir aðadýr hayat, tepeden yükselen eþkýya güneþ
günlüklerimde yalnýzlýðý eþecektim
bir el kalem tutup yazmazsa
kâðýdýn benzi atýk yalnýzlýðý
bir gülümseme nasýl yazýlýr deftere
çaresizlikten üþürse ayak, el
nasýl gel derim olmayan sevgilime
gel birlikte þarký söyleyelim
çok zor eski bir defterin arasýnda
kurutulmuþ gül olmak..
24. 08. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.