kendimi aþan güzelliðin ayaklarýna bilen þiirin mayasýyla seviþir gibi...
ne zaman yorulsa sesim gün erken kalkar þakaðýma yetim yüreðimde göðün baþý pencere pervazlarýna kaçýncý yüzümü sürer sürgün rengi silik ve yorgun belleði yok uçurumlara tek bir mýsra bile düþürmez ölü yýlan dile dökülemeyen geçmiþ/ saatlere bocalanan maskara ben öyle diyorum içimin bozgun hikayelerine.
-uçurum gövdeleri saðýr bulutlarla dönen-
paslanmýþ suskunluklarda insanlar gitti kan/ter þarkýlarýn mevsimine deprem mutlaka vardý cehennemin bilmiyorum kundaklanmýþ emanetler hangi vurgunda
gittiler kýrýlmýþ aynalar gibi alnýmdan bir dalda bir yapraðýn kýpýrtýsýna döndüm öpe öpe aþkýn çekimini içerime aldým günýþýðýný.
su yarýðý avuçlarýmda düþ çýrpýntýsý ahh... gözümün önünde siyah dumanlarla inen yutkunurken boðazýmýn düðümüne þehri tenimi þiirden deri örter içinin Marmara`sýna düþen kendimi çek kulelerce yükselt uçmak ki aklýmýn tavanýna.
yokluðunda ince ince sýzarken tabanlarýna merdivenlerde yalnýzlýðýn bana benzeyen ayak sesleri gülümser bir aþk için sizden saklý yanlarýma eskimem.
örtün üzerimi ilk kýymýklarý gibi sayýklamalarýmý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.