gölgenin alazýnda çýðlýk kirlenince geceyi giyen kimsesiz uç/ma öpüþürken kar taneleriyle susar yangýn. gün eksilir/ küle karýlmýþ anýlardan. saklý çanaðýn kavgasýnda özne.
-kaldý mý büyük uçurum-
baðrýnýn orta yerine düþen zaman en doðru yaðmur tut çoðalmýþlýðý cepte terlemiþ özlem gün`e dönen yolcu rengin ki yüzüne çiçek topla gözlerine mevsimi.
-yarý açýk omuzlarýmdan akan kuþlarý biliyorum-
sen nasýl bilirsin göðsündeki fotoðrafa karýþýnca ruh/u ve dünya ensesinde küçükken yarýn dizlerine çektiðin sesten düþüyor kýyamet akýyor nehir deviniyor susku.
bit/me düþ bitmeden uzaklara öyle
bilirsin ormaný herkes sevemez
dudaðýnýn kenarýna püsküren su yaðmurlarý/ sevinç müsvetteleri.
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.