Can kafesimde bir güvercin, yuvasýný arayan; Bir de sen yeþil gözlüm, can yüreklim, alýnyazým!.. Bir ben vardým, her salýnýþta gönüllü kaybolan; Bir de sen, sýcaðýna sýðýndýðým!.. Bir kulaðýmda nefesin vardý, dinlediðim; Diðerinde o eski þarký, anýlardan çaðýrdýðýn... Yüreðimin bir yarýsýnda bir mutluluk, özlediðim; Diðer yarýsýnda bir sýzý, hiç duymadýðýn... Bir kolumla sýmsýký sarýlmýþtým boynuna; Diðeriyle tutunmuþtum düþlere, hesapsýz!.. Bir gözüm pýrýldarken mutluluk sarhoþluðuyla; Diðerinden bir mavi damla süzüldü apansýz!.. Can kafesimdeki güvercin ne kadar çýrpýnsa da Bakma, o da bilir aslýnda kanadýnýn vurgununu... Yine de uçar yüreði ardýnsýra; Gözlerinin ýþýðý avutur yorgunluðunu... Býrak çalsýn þarkýlar, düþlerim raksetsin gizlice; Seninle bu biricik dansým yarým kalmasýn!.. Biliyorsun ya sevdiceðim, hâcet yok uzun söze; Adýmlarý... Adýmlarý... Adýmlarý yok bu dansýn!..
(10 Aralýk 2003, 21:50) Sosyal Medyada Paylaşın:
Tülin ŞEN ALTINLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.