Seni Yazmaya Doymuyor Kalem

Bir þarkýsýn dilime doladýðým,
Lirik þiirsin gönül sayfamda.
En çok yaz yaðmurlarýný severdim,
Sýrýlsýklam ederdi sevgiye susamýþ
Çorak bedenlerimizi.
Yokluðunda hüzün çöküyor bazen,
Kanadý kýrýlýyor kuþun.
Varlýðýný düþündükçe, yeniden havalanýyor
Þehrimin semalarýnda;
Hüzün ve sevinç, yer ile gök arasýnda
Pike yapýyor sevda kuþu.
Ýlla da mutluluk aðýr basýyor,
Çünkü biliyorum uzaklardan,
Gözlerinin içi gülüyor bana.

Ben doyamadým sana,
Yazmaya doymuyor kalem,
Ruhunu keþfettim, bilmesin seni âlem.
Herkes sýradan bilsin,
Gerçek seni bir ben,
Bir de Yaratan bilsin.
Saklý bir define gibi kal denizimde,
Dayanýlmaz o kokun,
Bir ömür dursun genzimde.

Nazenin yürümenden
Ýncinmez kaldýrýmlar.
Ýsmini andýðým vakit,
Beynimde çakýyor yýldýrýmlar.
Eski bir madeni iþledin sen gülüm,
Kýrdýn paslý zincirlerimi bir bir
Uyuyan volkaný ateþledin sen gülüm.

Ey baðrýmda açan son gülüm!
Zamansýz, mekânsýz, sýnýrsýz
Bir nefes kadar yakýnsýn bana,
Gönül kapýlarým ardýna dek açýk sana.
Hangi kapýdan istiyorsan oradan gir,
Gir de sevda þairinin gönül aynasýnda,
Iþýldayan ay yüzünü gör;
Gör de kollarýnla,
Sýmsýký sar gülüm!

29.07.2017
Muhittin Alaca




Sosyal Medyada Paylaşın: