Dağ Ceylanım

Dað ceylanýmsýn,
Kýrýkhan’ýn mor daðlarýnda.
Sevimli, ele avuca sýðmayan.
Ben bakmaya kýyamazken,
Hangi avcý kötü niyet beslerse sana,
Karþýsýnda beni bulur.
Hasret birikse de içinde orda kal,
Aþaðýlara inme sakýn!
Haramiler arasýndan sýyrýlýp
Ben gelirim yanýna.

Seninle bulutsuz bir gecede,
Aþk yýldýzýna türküler yakalým.
Bakýþlarýmdan anlarsýn pürmelâlimi,
Suskunluðumdan sezersin zaten.
Sadece sana açayým
Birikmiþlerimi, tek tek
Dertleþelim, þafak sökene dek.

Zaman çok hýzlý akýyor ahum,
Seni geç bulmak mý benim günahým?
Hep bir girdapta mý can çekiþecek,
Boynu bükük yetim aþklar?
Kötürüm vadilerde mi kalacak?
Hal bu ki, baykuþlar acý acý ötse de
Ýçimdeki bu çaðlayanla
En sarp yokuþlarý aþardým seninle.

Yine de diyorum ki,
Ýnme aðulu þehirlere!
Sen vurulursan, aþk vurulur,
Kekik kokulu saf sevdalar,
Karýþýr bulanýk nehirlere.
Ben de ölürüm…

22.07.2017
Muhittin Alaca



Sosyal Medyada Paylaşın: