yangýnlardan sonra dellendikçe rüzgar
sessiz bir duvarýn dibinde düþ
yanaklarýma saldý çocuklarý.
kaygýlý duruþlarda
biraz yaþýma
biraz da kendime
benzedim...
sezgilerde coþtukça su
esneði yok zaman döktü kara/basan
ve zikir ettikçe azalan turunç kuþlar.
ah...bu yüzden yalnýzýz.
gözlerimin ucuna baþýný koydukça dünya
düþündü toprak/aklým
harmanýnda savruldu
iliðimde
aðrýsý...
o bile kýymetliydi
gölgelere býraktýðý izlerde.
çokca saçlarý,yýldýzlarý,yaðmurlarý...
ateþli ekinler yürürken menzil`e
bilgelerden doðuyordu güneþ.
kadýnlarýn topuklarýnda
mýsýrlar...
þimdi
kalbi/bozuk cümleler sunmadan
bakacaðým ay`a
þiirden önce kendime
þiirden sonra kime
kalaným.
-çýktý sarý uçmalar kovanýndan-
gideceðim yerden dönüyorum suya
az ve uz/larý eke eke ayaklarým
ki,zamanýn tavaný mý vardý
sýcak bir mýknatýs dünya.