kaybedeceðim yok/lardan
bir yarým toprak
ziyan...
-zeytinimi niye çaldýnýz
o dal benimdi-
gözlerim çivili düþ yazdýðým zemin
serçe kuþu elimde/
camýmda yaðmur titreði
donuyor ansýzýn
aþklar gibi mesela
dirilip kendimden öpsem ölüleri
korkuyorum uzattýðýmda elimi
üst katta kayan yýldýz
nasýl da yakýn göðüm.
-Asminler konuþurken büyür özlem-
hangi vaktin gecesidir
kendini suya salan rüzgar
çentik atar sel/sel
düþ ve çocuklar
yüzümün yere deðdiði yerde
kabuklarýný soyunca zaman
damlar sular yavaþ yavaþ
susamaktan...
aðzýmýn kýyýlarýna konan þah
coþkusunu yorar
taþar her yerde sabýr
yýlgýnlýk çýrýlçýplak
ne çok þeyi kendime benzetiyorum
ruhumdan akan nasýl benzer ki kül e
.......