GURBET

Tam alýþmýþtým derken bu gurbete.
Tam gurbette olduðumu hissetmezken;
Sen çýkageldin, hayatýn tam ortasýna.
Merkezine, tahtýna yerleþiverdin sormadan.
Sanki sen yerini biliyordun,
Gönlümde seni bekliyordu.
Yeþermek için suyunu bekleyen,
Iþýða hasret bir tohum gibi,
Ayaklandý seni bulunca zaman!
Yolcusunu bekleyen dolmuþ gibi,
Seni aldý ve durmadý...
Su yolunda akadururken zaman;
Budanmaya mahkum gül gibi,
Sonbaharda dökülen yaprak gibi,
Bahara ulaþan kardelen gibi,
Daha yýldýzlarý bile sayamadan
Zorunlu hasrete maruz kaldýk.
Aniden yavaþladý...yavaþladý...
Arýza veren araç gibi durdu zaman.
Geçmek bilmeyen saniyeler, dakkikalar...
Ölümü bekleyen aðýr bir hasta,
Müebbeti bekleyen bir mahkum gibi;
Saatleri beklerken, sayýlý günde geçti.
Vuslatý beklerken göz bebeklerim.
Özgürlüðüne kavuþan ceylan gibi,
Arkasýna bile bakmadan seni aradý...
Bulduðunda seni yine durmadý zaman!
Emanetini bulmuþtu sanki.
Aldý ve yine ayaklandý.
Nasýl bittiðini bilmediðimiz;
Saniyeler, dakikalar, saatler,
Günler ve haftalar..
Ve sonra zaman, aniden
Her ayrýlýkta durmaya baþladý.
Vuslatý, hasreti,mutluluðu, hüznü...
Her gün tekrar tekrar yaþar oldum.
Meðer ne çok hasret saklýymýþ bir günde!
Sonra gurbet, hasret, özlem, sen!
Suya düþen pamuk gibi,
Yaðmurdaki yaprak gibi,
Çayýmýn demi gibi,
Her mevsim bahar gibi,
Sen sardýn her yanýmý!
Bir gün kokunu almasam,
Bir gün yüzünü görmesem,
Bir gün sesini duymasam
Bir gün sarýlmasam,
Görüþmesek, gurbette gibiyim!
Bir garip hasretteyim sanki!
Anladým ki, gurbetim sensin.
Sensin hasretim...

Burhan SEVÝMLÝGÝL


Sosyal Medyada Paylaşın: