gönlüme býraktýðýn virüs içimi yerken
sokak ortasýnda
eyvallah diyen aðrýlarým var
üç çeyrek hüzün dolu
dört ikilik notaya kilitlenmiþ
elim sende sevdalarým
beni bir cümleye tümleç yapma
uyumayan çocuklara benzerim
ele avuca sýðmaz dertlerim
aðlarsam
yaðmurlar gelir peþimden
bende depreþir þelaleler
edepsiz bir türkü yýrtar diyaframýmý
müstakil bir sýzý yürür sol yanýmdan
desibellik çýðlýklara öykünür sesim
her göç mevsiminde
kanatlarýna sürgün olurum kuþlarýn
baþýboþ bir yara gibi bodoslamadayým
yüreðimi þafakta soðutup
iki türküyle bastýrýp yarama
bir hüznün omzuna asýn kýrýklarýmý
gayri acýyý bal bellesin yüreðim
Temmuz 2017/ Antalya
Sýtký Özkaya