DOKUNMAYIN İÇİMDEKİ ÇOCUĞA

Gömülü reçinesinde göðün yangýnlarýnda
Muteber bir sunum,
Sözsüz cümle kurmanýn verdiði yenilgi adeta.

Bir kuramda yenilmiþliðim
Bir de haraç mezat aþklarda beyhude bir soluþ,
Yine gül bahçelerinde ürkek bülbüllerin dinginliði.
Katmerli acý, bitimsiz zaman,
Tetikleyen hüznü kayýp kelamýnda saklý þairin,
Göllerin durgunluðuna özendiðim mi yoksa
Söylemediðim ilk ve son yalan?

Ay yüzlü kadýnlar tanýdým iþin aslý,
Bakýþlarýnda solmayacak yarýnlar soludum bazý bazý.
Un ufak yetilerim,
Ah, benim yetim düþlerim…
Der miyim?
Hâþâ, korkarým Allah’tan!
Sonra da infilak eder hani
Ýçimin kuytusunda taþ duvar hepten
Ýllet duygu zerrecikleri.
Hem de yansýyan,
Duraksadýkça yalýtýlmýþ þehirlerde,
Ýçin için kaynayan,
O dolduruþa gelmiþ çetelesinde
Münafýk gölgelerin
Koþumlarý lal olmuþ demirden kazýk,
Her þiirde artýk bir tat almaktansa
Eksilmeye yüz tutmuþ lahit kaçkýný
Ölü düþler.

Þimdi sorsam,
Nereden kalkar mutluluða son tren…
Demezler mi; aklýný yitirmiþ
Garibin biri…
Varsýn sönsün feri içimdeki yangýnýn
Varsýn solsun bahçeme ekmediðim güz gülleri,
Varsýn solusun aþký, yanýk kelam bülbülleri.

Sonra da varsýn artýk nereye varacaksa
Adýna hayat denen þaibeli hüküm
Hele ki bir kez yazýlmýþsa kaderi
Þu lanet faninin,
Demeseler keþke…

Yürek yangýn yeri, kusurlarým hepten
Teyelli bakýr göðe;
Acýlarým öyle böyle deðil hani,
Yeter ki
Açýlsýn daha da gönlün ikbali.
Hem ölümlü hem sevdalý;
Hem yaralý hem de cani
Hele ki öldürmekse içimdeki cahil cüreti,
Düþlerin koruðunda yana yakýla
Açtýðým yine düþlerin sökük yelkeni,
Dokunmayýn yeter ki içimdeki çocuða.


Sosyal Medyada Paylaşın: