Yine kan kýrmýzý gökyüzü, içe sinmez Ellerimin de yorgunluðu yýllarýn Bir bahar sevinci gibi ‘çocuk çýðlýklarý’ Sokaðýn tavaný kadar bir yalnýzlýkta var üstelik Þehir de yürüyor ya hani, Hiç bir þey yokmuþ gibi Bir hiçlik rayihasý beliriyor yine Ýçimde yalnýzlýða dair husumet büyüyor Üstelik dolup taþarken seninle…
Her adýmda bir nisyan, Her nefeste bir iç çöküþ, Bir bir sýyrýlýyor huzur bedenimden, Hani diyorum; bir nefeslik yürüsen bedenime, Ya da boþ ver, biz ölüme meyilliyiz.
Ne heyecanlar biriktirmiþtim istikbalim’de, Toz dahi kondurmadan hürriyetime Þimdi eðreti mührünü vurdum Bir kelime iki cümle ya da ne biliyim iþte, Þiirlerime…
Bir topraðýn kokusu yaðmur sonrasý, Bir de daðlarýn huzuru Gitmek bilmiyor içimden, Bir onlar anlýyor beni, Bir de ben, Hep daðlar da buluyorum beni…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ENİS AKTAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.