bir ikindi vakti...

bir ikindi vakti…

bir ikindi vakti, ezan okurken
ürperdi her yaný, þöyle bir baktý…
her yerden ayný ses; arþa çýkarken
doðruldu yerinden, usulca kalktý...

insanlar koþuþurken camiye doðru
düþündü borç vakti, emir Yüce’den…
bu sesler belli ki namaza çaðrý,
yükselirken göðe doðru, inceden...

hemen koþtu, abdest aldý, kararlý...
yaðmur, soðuk aldýrmadan, acele
saf tutarken insanlarla, duyarlý;
kaçýrmadý ikindiyi, yenilmeden ecele…

biliyor ki, ecel zaman tanýmaz...
vakit varken ertelenmez yarýna
þükür etmek için kýlýnýr, namaz
baþka türlü gidilmez Yaradan’ýna...

bu huþu içinde Hakka yöneldi
açtý ellerini kaldýrdý adam...
“ya Rab affet!" dedi,"günah çoðaldý!”
aðladý, inledi, sessizce adam...
yalvardý Allah’a, biçare adam...

……………………….h.çam

nis./ 013

Sosyal Medyada Paylaşın: