Gülom

Ömür çabuk geçti, olduk ihtiyar,
Sevda iksirinden verseydin Gülom!
Ne sen mesut oldun, ne ben bahtiyar,
Yaralý sinemi sarsaydýn Gülom!

Gurbet bizden yazlar, kýþlar götürdü,
Dalga vurdu nice taþlar götürdü,
Haberini göçmen kuþlar getirdi;
Yýlda bir halimi sorsaydýn Gülom!

Þarkýlar, naðmeler hüzzam çalarken,
Þiirde i mgeler, harfler solarken,
Ve kum saatinde gece ölürken;
Gitmeyip ay gibi dursaydýn Gülom!

Ben aþk-ý pervane, sen hep kaçaktýn,
Varýlmaz Kafdaðý, bomboþ kucaktýn,
Vefasýz hercai, nazlý çiçektin;
Tenime kokundan sürseydin Gülom!

Doldurmadý kimse senin yerini,
Geçip gitti durmaz vuslat treni,
Hicran ile döktüm ecel terini;
Keþke tek ruhumu yorsaydýn Gülom!

Bayramlarda buruk, öksüz-yetimim,
Aynalara bakar, derim ben kimim?
Sendin derde deva, sendin hekimim,
Özümü aþkýnla karsaydýn Gülom!

Gururu yerlere serseydin ne var?
Hasret zincirini kýrsaydýn ne var?
Þu Kýrýkhan’ýma varsaydýn ne var?
Ölmeden son defa görseydin Gülom!

Bilemedik aþkýn kor olduðunu,
Kýsmetin, talihin kör olduðunu,
Dünyada muradýn zor olduðunu;
Saati mahþere kursaydýn Gülom!

15.06.2017

Muhittin Alaca

Sosyal Medyada Paylaşın: