çiçeklerden söz etsem ama hangi çiçeklerden
onlarýn sokaða yayýlan kokularýna gereksinim var mý
kendileri kokluyor mu kendilerini
onlarýn elinde mi açmak ya da açmamak
ýssýz bir dað baþýnda veya çocuk cývýltýlý
bir bahçeye yayýlmak keyfince
sevinir mi üzülürler mi
biri koparýp koklayýnca çiçeklerini
gerçekte çok severim çiçekleri
en küçüðünden en görkemli açanýna dek
gözlerimin gönlü açýlýr, ruhum aydýnlanýr
bir viþne, kiraz, armut çiçeðini görünce
aklýma gelmez meyve vereceði
böyle olsa gülleri sevmezdim
sonra sümbül’ü, menekþeyi, lâleyi
gördüðümde ayný duygular uyanýr
’koparma dalýnda sev’
yollara çiçekler dikilir, sökülür, tekrar dikilir
çiçeklerin bazý kiþileri kazandýrdýðýný bilmezdim
söz gelimi küçük bir ülkenin bütçesini katladýðýný
bu bilinç soðuttu sokak çiçeklerine bakýþýmý
kimi ne kadar kazandýrýyor diye bakarým artýk
kim bilir hangi eksikler tamamlanýr
hangi insanýn önüne ekmek konur
hýnzýrlýk ben de
sana mý kalmýþ
dünyayý kurtarmak
ince eler, sýk dokursun
sözüm yok kýr çiçeklerine
duvarda patlayýp açan çiçeklere
uçuruma tutunup açan çiçeðe..
14. 06. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.