yeþillikler içinde mis kokulu
cennet yazardý bir levha asýlsaydý
giriþ kapýsýnda beklerdi melekler
insanýn insaný bulduðu yerdi
sana yürürdü küçük ayaklarýmýz
büyüklüðün lütfunda
biz küçüldükçe dar bir kovukta
bir çeþme ararken dað baþlarýnda
yol açardýn sevgi elinle
geniþlerdi dar gömleðimiz
büyürdü küçük pencerelerimiz
taþýrdýk aðýrlýðýmýzý
Mecnun’un aradýðý gibi Leyla’sýný
kayýp aþký arardýk
o yere atýlmýþ ekmek kýrýðý gibi
beklerdi elini uzatacak olaný
çocuk bakýþýný unutmayanlar
verirdi bir lokmanýn hakkýný
ince bir su akardý çöl ortasýnda
öncesinde neydik düþündük
nasýl geçtik onca bulanýk sellerden
yalnýz biz vardýk elimizde
kýrýk dökük yýkýk minare
kendi kendini onarmaya çalýþan
toplardýk altta kalan ýþýðý..
kan pýhtýsýndan bir can
yaratmak seni lütfundu
neyimize idi bize öðünmek
yine de geniþletmeye çalýþýrdýk
sevgisizliðin bunalttýðý o dar
karanlýk odayý..
üstümüzde gölgeydi sevgin..
10. 06. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.