Yaşadım Sandım

Sen gittikten sonra
söküp attým zehirlenmiþ ciðerimi
kör leþi kesilmiþ bedenimde
öldüm,yaþadým sandým
gittiðinden beri
karanlýk bir sokakta yaþamýmý sürdürdüm
doðan güneþim olmadý hiç
batanlarý sayarsak eðer
yüzüme hiç güneþ doðmadý
günde iki defa batýþýný izledim gidiþinin
saçlarýnýn rengini gök aldý
ama kýskançlýðýndan týpkýsýnýn aynýsýný yapamadý
kara þair!
en iyi o çizerdi saçlarýný ölmeseydi...





sen oradaydýn tebessüm ediyordun
ilkbaharýn ilk tebessümüydü
yaþýyorum zannediyordum
bana yaþamak öðretiliyordu iki dudaðýnýn arasýndan
sevmek hiç görmeyen birisine siyahý anlatmaktý
buna raðmen seviyordun
baþka biri hecelerime karýþýrken
parmaðýnda bir yol vardý
avuç içlerimi kanatan bir öpüþün doðurduðu yol
gidiþini çizmek hiç bu kadar kanlý olamazdý
kalbimin pompaladýðý kanlarý meçhule ram ediyordun
hoþgelmiþ bir yaþamý tadarken ben
sen gidiþini çiziyordun gözlerimdeki damarlarýn kanlarýyla
kör olmak yalnýzca siyahý görmek miydi sence?
yazýyordum
yaþamak için
ve yazdýkça daha güzel bir ölümü sergiliyordum



kokunu içen bir bebek yüzlü
çirkinliðime atýfta bulunarak
varlýðýmdan habersizce
gidiþini aldým
onunla en isabetli acýlarý yaþamak için
yaþadým sandým
ve sen doðurganlýðýný bir kez daha avuttun yüzüme karþý
tüm avuntularýndan sað salim bir kýz doðurdun
ismini masal koydun
ömrüm devam etmedi
ben yine yaþadým sandým









Sosyal Medyada Paylaşın: