Aklýmýn üþüyen yerinde seni hatýrlamaktan çok
Gözlerimde darmadaðýn olmuþ yaþlarla bakmak istemezdim aynalara.
Biliyor musun?
Avuçlarým terlediðinde kalbimin saniyelerce atmadýðýný.
Ve sana her baktýðýmda memleketimin türküleri çýnlardý kulaklarýmda.
Teninin içimi yakan berraklýðýnda kaybolmayý severdim.
Hatýrlar mýsýn?
Mavi bir sabaha uyanamadýðýmýz günleri.
Sen gülümsemelerini býrakýrken yanaklarýma
Ben gülüþünden bihaber uyanmamýþ olurdum.
Ve sen en çok bunu severdin.
Özledim.
Beni unuttuðun günleri deðil, unutmamak için daha çok sevmelerini.
Uslanmadým, hâlâ aynýyým.
Bir tek gözlerimdi deðiþen
Sana baktýðým gibi karþýlamadým sabahlarý ya da kapatmadým karanlýklara
Üþüyünce ellerim, ýsýtmak için uðraþmadým.
Ama yoruldu taa içim
Seni her hatýrlayýþýnda.
Gurbet deseler bu sýzýya anlayabilirdim
Yahut Þehirler girseydi aramýza
Dayanabilirdim.
Oysa bizi yýkan da, ayrý koyan da sendin!
Farkýnda deðildim oysa
Susarak içimde kanattýklarýmý
O yüzünün mayhoþlunu hatýrlatmamak kelimelere
En acýsýydý
Ve sen acýydýn...
Ýçimde boðuþtuðum koca bir okyanus vardý.
Hangi yana uzansam sýð bir boþluk.
Elimi koysam yüreðime, telafisi yoktu bu hissin.
Derindi, gözlerinde gizlenen hayallerin gibi.
Aslýnda
Yazmaktan çok içimi dökmeyi isterdim karþýnda
O mayhoþ dudaklarýmýn gam vuruþlarýyla.
Parmak uçlarýmý yüzünde gezdirip
Hiçbir þey olmamýþcasýna anlatmak isterdim.
Alabildiðince yaðmurda ýslanýp
Aðýr aksak koþmak isterdim yarýnlara...
Oysa sevgilim
Ýhtimaller üzerine yaþanmýyordu
Olmayýnca olmuyordu
Sevmeyince sevilmiyordu
âh sevgilim...
Unutulmayýnca
Unutulmuyordu.
Zên. //AltýHaziran2017